Понекогаш е убаво да се живее во Вроцлав. Понекогаш, бидејќи од лани имаме Кримфилдс, во кој што колку што лани настапија најголемите сељаци на светот (Ван Дајк и сс) ова година имаше фантастичен лајн ап со Продиџи на чело.
Како си поминав ми е тешко да раскажам бидејќи гласот избега и не можам од мене да испуштам повеќе од шепот веќе втор дел, а тоа ретко ми се случувало во животот.
На местото за разлика од лани дојдов многу покасно, околу 20 часот. Местото беше прилично големо ( фала му на бога не толку големо како лани, кога беше преголемо за минималниот број на луѓе кои што се појавија). Лани беше зелено и сончево. Оваа година имавме можност да скокакме на свежо искосено сено кое беше ултра лизгаво и многу удобно за седење накај 6 сабајле.
Се собраа околу 20 000 народ во 4 шатори е една главна сцена. Главната сцена за разлика од лани почна да ечи околу 20.30. На неа пред Продиџи имаше неколку полски бендови кои собраа нула публика. Почнав активно да учествувам некаде околу 23 часот каде што се упатив на Тек-Генетик сцената факајќи го само крајот на Белс на Џеф Миллс. Тоа што се случуваше таму беше жива лудница. Типот мртов ладен (како и по обичај), работи со хируршка прецизија и покажа неверојатна концентрација. После час и половина Џеф тркнав по наредно пиво кое го испив во неверојатно брзо време бидејќи после Виталик (слушав од далеку, сега се правам пишман, требаше од поблиску), и запознавање на мал милион луѓе од Варшава, (кои ме тешеа дека главниот град на Полска е срање и тоа што таму има 365467 концерти месечно и не е нешто посебно. ) со трчање скокнав на Продиџи. Тоа што го слушнав на Продиџи беше идентичниот концерт што го слушнав лани, дури им раскажував на луѓето околу мене која песна ќе биде следна и дека чим слушнат Аут од Спејс да почнат да се пакуваат.
Нејсе, муабетот ми беше Продиџи. Ланскиот концерт во Катовице беше тапа во споредба со тоа што го слушнав ( а слушав добро, имаше прекрасно озвучување) во неделата. Откако ја слушнав Спит Фајр па се до аут оф спејс јас изгубив контрола врз телото и гласот, губејќи гласни струни и 5677575 калории. Имаше многу повеќе енергична публика, и среќна дата – 07.07.2007 – магијата работеше!
После тоа повторно се упатив во гастро зоната за регенерација со бурн и пиво, после околу час отидов да се уништам тотално на ДНБ сцената каде што веќе рокаше Фреш (почна прерано и заврши прекасно...ама за тоа потоа) (Пинк Пантер). Се што тоа суштество измикса не те остави да седнеш пет факен минути. Се мачев цело време да одвојам време да седнам но идиотот не ме остави да дишам. Ако сакате да се уништите себеси одете на Продиџи а потоа на Фреш. Најпријатна метода на самоубиство. Мразам ДНБ. Фаталната грешка во промената во лајнапот заврши со тоа што не го видов Хајп и не го видов ( а многу сакав бууу) Ед Раш. Последниот го ставиле во исто време со Продиџи во празен шатор.
Толку!
Во соседниот хаус шатор се пијанеа Свидиш Хаус Мафија – каде што резултатот беше сличен – луѓето умираа, стануваа и умираа повторно.
Слики немам. Замислете шатори во вид на торти со шлаг и поле со сено, и прилично многу ѕвезди и толку....
Доволно.
аматерска видо релација - (30 минути, старинг Варела, Ронски спид, Мошик, виталик и повеќе не гледав) овде
1 коментар:
значи уште имало луѓе шо се убијат на Продиџи :)
Објави коментар