петок, декември 10, 2010

изгрејсонце

18.04.1996


Во бура од гласови и солзи
во молскавици од омраза и грев
во река од крв и од пот
изгреа сонце

Мислев дека ме лаже
ќе се скрие како што правело досега
мислев

А тоа се смееше

Јаваме во бесконечното
шаховски фигури
подранувани од раката на судбината
прашуваат Постои ли Среќа?

Нашите очи се затворени
но изгрејсонце е Друже!
Генерацијо!
Изгрејсонце е!

Заборав 18.06.1996

го овековечувам времето
ми умира во пргратки
соптсвеното минато

Немам моќ да пеам
и само паметам како некогаш
се вивнав

Го паметам тогашниот видок

Како бев огромна
спремам нештата
кога не ги познавав

а сега
не знам
ни да пеам


to Ania who used to be a poet 14 years ago