недела, септември 23, 2007

убиство за роденден


Приказната која што сакам може да се раскаже на неколку начини, и на неколку начини ќе ја раскажам. Содржината на приказната во една реченица е следна - девојче се качува во воз, влегуваат двајца морони, девојче е фрлено од воз – и толку, крај на приказната. Сепак, најтешко е да се отчита содржината на запирките.

На една интернет страна мајката да девојчето пишува за неа. Пишува како девојчето сакало да стане доктор. Како одело во Варшава да се запише на факултет. Како учело за приемни цела година. Како девојчето го интересирале билки и лекови. Едно време сакало да стане фармацевт ама се решило да стане доктор. Како помагало низ дома и се грижело за браќата и сестрите. Како не одела во дискотеки со цел да оди во Варшава и да се запише на факултет. Сето тоа, за да биде убиено за нецели 30 евра.

На друга интернет страна новинари пишуваат за почетокот, крајот и заклучокот. Почетокот е раѓање и желба. Крајот е звук на воз, тивко липање кога никој не гледа во вц, и тапо кршење на коски.Причината е злосторство, а реакцијата е казна. Причината е роденден, а реакцијата поклон. На средина има молк и тивко липање кога никој не гледа. Имаше неколку минути да се збогува со самата себеси во вц-то. Потоа ја отвори вратата и падна.

Беа двајца. Им беше досадно. Немаа пари за пиво а не сакаа да работат за 300 евра месечно. Сите што работат за 300 евра месечно треба да се лечат – сите учители, медицински сестри, лекари, продавачи. Кројачи и секретарки. Има луѓе и надлуѓе. Луѓето се морони кои работат за 300 евра месечно. Надлуѓето не плаќаат за билети во воз. Надлуѓето се пронаоѓаат меѓусебно и слават роденден со ново искуство – убиваат човек, т.е жена, т.е девојка –човек. Девојка човек која е родена една година после нив.

Девојчето постапува глупаво, или едноставно е малер. Како прво што бара да оди сама во воз ноќе. Возот тргнува во 22 јасот. Како второ што бара да влегува во последниот вагон и во последно купе. Влегува во вагон сама, бара слободно место и среќна наоѓа празно купе за да повторува цела ноќ бидејќи испитот е во 8. Девојчето постапува потполно како што постапуваат жртвите. Се наоѓа во погрешно место во погрешно време по сопствено барање.Возот застанува. Таа излегува со нив и седнува во друг воз кој оди поблиску до нив дома. Веќе знае дека нема да стигне до Варшава. Мирно излегува од возот и мирно чекори кон другиот перон. Не знае да избега, да викне или проколне. Не знае како да постапи, се насмевнува и кога кондуктерот влегува. Го покажува својот билет а двата надлуѓе купуваат насмевка од кондуктерот за 7 евра од паричникот на девојчето. Кондуктерот ја затвора вратата а таа има уште 5 минути живот.

Петте минути поминуваат брзо. Добива неколку тупаници по стомакот и главата. Излегува до вц за да размисли. Размислува. Излегува повторно и ... умира.

После неколку минути нема повеќе приказна. Надлуѓето збогатени со ново искуство и среќни со новиот телефон, два златни прстени и веке 23 евра исто така излегуваат. Излегуваат и живеат. Се упатуваат во првиот бар и имаат за многу пива. За прстените ќе добијат уште по толку. Телефонот лесно се продава на ибеј.

Причината е злосторство а реакцијата казна. Има и почеток, заплет, кулминација, перипетија и расплет. Има тема, идеа и главни ликови. Стил на пишување – кратки реченици и многу запирки. Најтешко е да се протолкуваат запирките. Во целата веќе застарена приказна фали само смисла, и во стварност, пишувајќи го ова повторно се обидував да ја пронајдам. Сигурно се сокрила зад некоја недопишана запирка, или пак беше турната од воз за да згасне веднаш потоа, во темно поле со камен под главата.


и на англиски читај овде

петок, септември 21, 2007

personal она ептен

мистеријата е дали етпем се пишува со ептем или ептен
а втора мистерија е дали се ПИШИ или се ПИШУВА


( во секој случај ги дадов двете верзии)

anyways, a very personal song.....nobody knows that's my favourite since....90's (less then 96)

I'll keep on waiting till you return
.........

You can't be happy while your heart' on the roam
You can't be happy until you return home
home with the gren fields and me one again


itd




god bless you tube, the granter of wishes

понеделник, септември 17, 2007

Гордост! Темата за денес!







Колку ли многу човек може да изгуби за да ја зачува гордоста? Колку ли многу има кога ја зачувува? Колку многу знае да повредува за да може во главата да опстои мислата – горд сум и гордост имам.

Еден од главните гревови според христијанството кое проповеда понизност и самоомаловажување. Секој оној кој мисли дека е повеќе отколку што е – а е многу малку, станува горд и грешен.

Горд и суров!

Горд и среќен!

Горд и осамен!

Горд и неправеден!

Горд и Дебил!

Горд и У2 обожавател

среда, септември 05, 2007

за крајот на осумдесетите и за тоа зошто НКОТБ се подобри од НИРВАНА

Ова ми се случува по втор пат. Иако 80-тите беа мое рано детство, она што се случуваше кон нивниот крај со поп музиката, колку и да беше ужасно и катастрофално , долго време ми недостигаше.

И ај сега....

На 9 години моите (т.е дедо мраз) ми ги даде најдобрите поклони во животот – скии (ама кој ги мати скиите, и онака ги немам употребено едно 10 години), туку две прекрасни црни лонг плејки

А тука беа и браќава број 1


кој ги добив малку покасно, заедно со специјалните изданија на ЧАО, ама тоа ми беа поклон за роденден кој го добив по глава кога спиев.


Најповеќе го сакав таканаречениот Џое (тоа после Бајага, оти тој ми беше прва љубов) ама повекето го сакаа Џордан. Само што Џордан на стари години испадна погрд од Џое, а ете го Џое пред неколку месеци како пее


Јас Џое чисто го сакав од прагматични причини бидејќи беше најмал па имаше најголема шанса кога ќе пораснам да не биде ептен стар. А ете го како го пееше ко беше мал.

А инаку од НКОТБ ги имав сите албуми вклучувајќи го и тој со божиќни песни кој го слушав и во лето. Благодарение на тој албум а и на видеото со караоке божиќно песни на Дизни кој беа пуштени за брат ми ги знам сите до една божикни песни на англиски – само никако не ми иди тоа втората строфа од Сајлент Најт, стално ја заборавам.

И после тоа бев на Пелистер на зимовање во петто и кога се вратив од таму решив да бидам металка. Како прво броев колку метал песни знам и избројав 3 од кој што сите три беа од ганс енд роузес. После тоа дотуркав до 10, па баталив за сметка на Нирвана....

Замислете тогаш Курт Кобеин уште беше жив.

Бидејќи тој некогаш жив бил....и ко умрел имал 27 години. Оу мај гад!

А Џим имал 28.

........

(мала депресија)

om shante om

........

Епа затоа ги слушав НКОТБ.

(крај на депресијата)