Twenty-five years and my life is stillTrying to get up that great big hill of hopeFor a destination
otkako gi zaokruzivme dvaesetipette godini vo mojot zivot, i vlegovme vo onaa porizicnata delnica na 20 godini, onaa koja shto e poblisku do 30, zaklucivme deka vo poslednoto vreme voopshto ne se opametivme, i deka, shto e najtazno, ne sme neshto osobeno poinakvi otkolku vo momentot koga gi imavme 20 (od prethodnite pet cinam, imalo nekoj razvoj). Znaci posle pet godini mojata duhovna sostojba e se ushte neopredelena, umereno oblacna, preterano cuvstvitelna, poveke sklona kon digresii otkolku na konkretnosti i premalku seriozna. Mozebi posle narednite 25 neshtata ke se promenat.
Velat, bioloshkiot casovnik si go pravel svoeto.....
videcemo.
A btw, me interesira na koja etapa ke bidat togash blogovite, i kakvo ime ke nosat.
a btw2, me interesira i dali ke preziveam
ili ne, lazam, ne me interesira (ne sakam da predizvikuvam takvi raboti)
me interesira plaza i okean. Pesok i voda, po nekoj delfin (onie koi skokaa preku nevidlivi trapezi vo Vagator) i kolku shto moze pomalku meduzi (znaci Grcija otpagja, mi asocira isklucivo na meduzi)
Ne sum se ushte dovolno zrela za da predlozam druga zelba koja shto bi bila pametna
pa vaka, plaza, okean i da -------- dali jas zaboraviv da recam KUKA na plaza i okean (mislam, idealno bi bilo da poseduvam hotel na Maledivite, ama aj poleka, moze da pocneme so kuka)? –------, znaci plaza, okean definitivno ke bide sekogash bitna rabota....na takvo mesto sekogash podobro se meditira, zaspiva i razbuduva vo ubavi svezi utra koi nosat plodni i valjda optimistichki zaklucoci za idninata.
a shto ubavi dozdovi pagjaat vo mesec maj
osobeno koga ne pagjaat na mene
1 коментар:
Епа во иднина куќа на море или океан би било ризик - глобално затоплување - така да ќе расне побарувачка на куќи на планина.
Инаку мое оптимистичко гледиште е дека за 25 години скоро никој нема да биде жив, а и тие што ќе бидат живи проклето ќе посакуваат да не се.
Објави коментар