Koga gi gledam niv

Ne sum shoumen. Tie ne sakaat soumeni, naviknati se na staromodni uciteli. Pomalce od mene gi kaznuvaat. Tesko e da se bide nastavnik vo ovaa zemja. Ja nemas taa volshebna prilika da izbrkash nekogo od cas. Tolku prekrasna moznost. Mnogu pati ja iskoristuvaa sprema mene.
Zaebi toa, ne sakam da zboruvam za niv. Sakam da zboruvam za niv. Tesko e toa shto tie voopshto ne me potsetuvaat na mene. A mozebi toa deka tie ne me potsetuvaat na mene e znak deka tolku mnogu se promeniv? Mozebi jas veke sum zaboravila kako e da se bide srednoshkolec. Koja trauma e toa? Koja bolka i radost. Kakov volsheben i zatvoren za autsajderi e toa svet?
Mal test na mojata memorija:
Koga bev sredna-skolka mojot svet bese hermeticno zatvoren. Ziveev vo vakum, iako mi se cineshe deka sum otvorena za sekakvi predizvici. Vo sushtina jas bev centar i sonceto se vrteshe okolu mene. Mi nedostiga taa iluzija.
Znaev da se distanciram od bukvalno se. Samata si bev dovolna, mojot svet gi ispolnuvashe site moi potrebi. Mojot svet se sostoeshe od kafinja vo Visage, kombiniranje na pari za poveke piva, mojot simpatija – nikako ne mozev da dotram do nego, lovenje na muzika (a toa bese osebeno teshko bez kazaa i kablovska) i knigi. Glavna i osnovna preokupacija bese izleguvanjeto navecer. Oblasta okolu crkvata sv. Dimitrija bese mojata petocno-sabotna destinacija i sekoj vikend ne pominat na toa mesto beshe za mene izguben i beznacaen. Pominuvav niz sekakvi fazi, periodi, dekadi i epoki. Pominav niz fazata na patenjeto na verter, paradoksot na diogen, patetikata na Karenjina i pasivnosta na stranecot. Napraviv frka koga rekov deka Edgar Alan Poe e podednakvo plitok i komercijalen kako Stephen King. Nesakajki nikade da pripagjam stanav cinicna kon se okolu mene. (dodusha, za toa poslednoto, yebiga, imav pravo)
Razbrav, dosta rano....treba da se bide samokriticen. I me nervirashe nedostatokot na samokriticnosta kaj drugite. Me nervirashe toa deka vo moeto shkolo preku nok site stanaa umetnici. Naednash 50 dushi napisaa drami, drugite gi reziraa i glumea, treti pisuvaa nekakvi si recenzii na knigi a cetvrti si zamisluvaa deka znaat da pisuvaat poezija. Najlosho beshe so tie shto mislea deka se razbiraat vo muzika, najpoveke mi smetaa bidejki se osmeluvaa da pushtat muzika onamu kade shto odev.
Mojot osnoven problem beshe vo toa shto bidejki nishto okolu mene ne mi se dopagjashe, ne sakav da napravam promena, bidejki smetav deka i toa shto ke go napravam jas ke bide podednakvo smeshno i plitko. Na toj nacin sekoe vozmozno mladinsko zdruzenie, inicijativa, debata, pretstava, vesnik, grupa bese bez nikakva vrednost za mojata srednoskolska milost. Mojata osnovna greshka. Sepak, mojot cinizam se proslavi i mnogumina me konsultiraa za mnogu raboti, posle toa se kaea, bidejki normalno, ne im kazav nitu eden pofalen zbor.
Vo meguvreme jas i ponatamu go imav istiot svet. Glavnata opsesija se sostoeshe vo moeto izleguvanje posle 2 na polnok. Za da izmolzam izleguvanje do pokasno izmisluvav deka odam na sekakvi vozmozni koncerti. Na toj nacin jas „bev” na nekolku koncerti na Dule i Koki, Kuku Lele, Rebeka,Vlado Janevski, Knez, Alen Islamovich itn. Vo sushtina vo toa vreme bev vo Underground, Spila i AO na Bushava Azbuka, PMG i Massiva. Nekojpat vnatre bevme samo nekolku dushi, i togash beshe najubavo...Se druzev so luzeri koi nekojpat bea nad 10 godini postari od mene, sedev na masa so sekakvi lugje, pocnuvajki od ubijci (incognito) zavrshuvajki na lugje od tipot na anegdotite na Bukaro. Se beshe normalno. Se beshe ednostavno i cisto. Ponekojpat si mislam, kako sum ostanala zdrava i normalna posle site psihopati koi sum gi smetala za normalni lugje....i ete tuka pocnuva stareenjeto...

Posle toa si zaminav. Naednash se okolu mene stana normalno. Okolu mene imashe eden kup lugje koi voopshto ne gi interesirashe nikakva inicjativa, nikakva avangarda, nikakva ljubopitnost kon svetot, nikakvo kafe posle casovi i nikakvo ostnauvanje posle 2. Mojot svet si zamina i iscezna vo nepovrat.
Stanav student.
Posle toa pocna da me interesira kako da preziveam do prvi, na ljuboven plan bev i sum srekna taka da toj aspekt isto taka iscezna, psihopatite i luzerite se sokrija vo marginite kade shto i pripagjaat, nikoj ne me proveruvashe koga se vrakam doma i nikogo ne go interesirashe shto mislam za negovata poezija.
Raat.
Prestanav da imam pricini za bunt. Se shto mi smetashe se izgubi a site precki pocnaa da se pojavuvaat isklucivo vo mene. Za nekoi beshe veke kasno, nekoi me drzat vo napnatost, fala mu na boga. Bez niv e dosadno.

Ne sum soumen. Tie ne sakaat soumeni, gi imaat na mtv. Nema shto nemaat videno, se ima na televizija. Ne znaat shto e da ocekuvash, za se ke gi informiraat preku poraka. Ne znaat shto e zboruvanje na fiksen telefon, razgovaraat preku komunikatori. Rokot kojshto go slusaat veke e odamna mrtov, i za mene. Regeto na koe shto se nishaat im nudi eftina filozofija na koja shto nikogash nema da i bidat verni. Nemaat za toa vreme. Treba da se spremat da bidat del od trkata na gluvci.
Toa e osnovnata razlika pomegju mene i niv. Jas vo trkata vlegov sega, kasno, tesko mi e, ne znam da se snajdam. Vo trkata nema spontanost, kreativnost, tamu ima samo gazenje i ucenje na toa shto ke bidi na maturski ispit. Nema potreba od izjavi za toa shto za niv pretstavuva Verter, vazno e toa kakva uloga Gete odigral vo istorijata. Nema potreba da se bide subjektiven. Nikoj ne go interesira shto mislat tie, vazno e shto treba da se nauci za matura. Vazno e da se studira informatika oti toa nosi najpoveke moznosti za emigracija.
Da bev srednoskolec denes nikoj nemashe da gi ukradi moite nacrtani portreti na Jim Morisson i John Lennon.
Ne znam duri nitu dali ke gi nacrtav.

Ne znam dali mi e zal za mene ili za niv. Dali e povazno nekogash ili sega. Dali e vozmozno da sporeduvam, dali mojata sporedba e fer?

Koga bev vo Goa i se nasmevnav na Ania od pred nekolkute godini. Taa mi vozvrati.