Драган Вучиќ ху елс! (Во емисијата Мак Ѕвезда (или нешто слично) пред девојките да почнат да вијат Есен во мееене а тииииииииииииииииии...) ИЗЈАВИ –
...И се разбира нашиот главен спонзор Синалко (или така некако) ОМИЛЕНИОТ ПИЈАЛОК Н А ПОКОЈНИОТ ТОШКА?!?!?!?!?!?
немам коментар само предлог за казна, во најмала рака...ако сакате нешто да направите за Тоше заштитете го неговото добро име.
Ова заслужува тужење и дебела карична казна.
Еве ќе тргнам од себе. Денес не испуштив ниту една солза но цел ден ме болеше главата. Чуствував огромна напнатост и за жал гледав цел ден вести на А1 и Канал 5 а сега гледам спотови на мтв.
Како дознав? Се враќав фино лепо прва смена од работа (пред да заминам на друга ама имав неколку саати пауза во меѓувреме). Слегувам јас од трамвај, купувам цигари од бутка и го земам во раце телефонот на којшто има знак дека ми стигнала порака. Пораката пратена пред 1 саат а тогаш беше околу 11.30. Содржината беше следна – Тоше Проевски загина во сообраќајка. Пред 10 дена даде концерт за 30 000 души. И така во тој денешен до тогаш убав оснчев ден (19 степени) ми се стемна. Прво застанав и ја препрочитав пораката 10 пати мислејќи која е веројатноста пораката да биде мајтап. Но со оглед на тоа дека пораката беше пратена од мајка ми за време на работа шансите се намалија на нула. И во тој момент ми се стегна грлото, веднаш потоа настапи главоболка. И двете ме држат до моментот на пишувањето.
Можам да продолжам со моите лични доживувања (на пример ги откажав часовите за денес после неколку обиди да се сконцентрирам за да ги спремам) поводом смртта на Тошка но муабетот ми беше зошто се чуствувам вака/зошто се чуствуваме вака?
Особено оној дел од нас што Тоше го слуша еднаш годишно, и до денес му се чинело дека што и да направел Тоше е подеднакво важно како и ланскиот снег ( а лани овде малку го имаше и брзо го заборавивме)
Како прво ми падна на памет дека Тоше ми е ем генерација ем колега на моја многу добра другарка. После тоа се сетив дека неколку пати го видов во Битола, ама тоа не беше баш и некоја причина.
После тоа ми светна – Тоше беше нашата надеж. Нашиот спасител – една од ретките можности кои ги имавме да експортираме нешто што вреди. Нешто што и за нас ќе означува поголемо самовреднување. Целата појава наречена Тоше Проевски беше многу повеќе од добри шлагери и одличен глас. Денес за сите нас Тоше се равни со Кирил и Методиј и Александар Македонски. Можеби малку го претерав ама за поп музиката во Македонија Тоше значи исто колку Александар во историјата.
Со таа разлика што Тоше е наше докажано и афирмирано национално богатство. Тоше е марката која што не репрезентираше на Балканскиот полуостров и верувам дека ако ја имаше таа шанса што денес го напушти во Хрватска сигурно ќе се прочуеше и во светот – а и ние ! И ние со него!
Тоше како институција – згоден (како за кој, но за мнозинството и тоа како), хуман, неверојатно талентиран, шармантен – беше нашата надеж која што ја исполна најдобро што можеше. И за тоа слава му!
Грлото ми се стега бидејќи бев горда заради него, со него и за нас .
Наоми Клеин сигурно ја знаете по нејзината библија на алтерглобализмот НО ЛОГО, во која што демаскира многу лаги за секојдневието . Книгата шокира и отвора очи, после неа многу сериозно ќе се запрашате дали со купувањето на Најки патики не уништувате нечиј живот. Брутално – ама вистинито.
Во септември конечно дочекавме и нова книга на Клеин со наслов ШОК ДОКТРИНА (нема официјален превод на македонски, нормално). Во книгата овој пат се работи за демаскирање на бруталниот капитализам во кој сакајќи-несакајќи учествуваме сите. Главната теза на книгата е во тоа дека концептот за слободна економија е нафрлуван врз општеството во момент на криза, војна или елементарна непогода. Анализирани од овај агол се случаите во Кина (масакрата на Тианaмен), политиката на Маргарет Тачер, движењето Солидарност во Полска во 1989, воведувањето на слободниот пазар во Чиле во 1973 како и неизбежната војна во Ирак.
Она што е интересно е начинот на промовирање на книгата, бидејќи ретко се случува книга да има трејлер – и тоа каков трејлер. (шок терапија не толку одамна во Америка и многу познатите методи на тортурирање на ЦИА, познати и во Абу Граиб и Гвантамано). Токму ваков начин на промовирање искористува маркетинг техники кои авторката ги критикувала во минатата книга, но сепак – се работи за добра цел – а тоа е (освен Наоми да шитне книга, нормално) и пораката да дојде до прво – многу гледачи на Јутјуб а после тоа и до многу читатели.
А освен тоа траилер (само што послаб, и неофицијален) има и Но Лого.
