гаду гаду БРЕ

Овај насловот нема намера да ве навреди туку да ве воведе кон темата за која што сакам да раскажам, тема за денес е полскиот комуникатор Гаду-Гаду.

Зошто се решив да напишам за него? Затоа што ме победи. Едно време си користев јас фино-лепо ај си кју, па ирц, па ем ес ен, и фино ми беше. Арно ама дојде ден кога решив дека треба он-лајн да се комуницира и со луѓе од поблиската ми околина пред се заради практични причини од типот на – кога ке излегуваме, или кои беа прашања за испитот или што ти га знам ја – како си поминавте вчера.

Тогаш невино се убедував да наметнам ај си кју број или нешто слично, али није то било могуче. Луѓево веке беа навлечени....

Видов не видов инсталирав, и видов не видов почнав да го користам, и така остана до ден денес.

Феноменот е следеќи

Пред едно 7 години еден млад надежен дечко реши да не излегува некое време од дома и пиејќи хектолитри кафе и јадејќи многу нарачана пица не само што се здебели неколку кила туку и го напиша полскиот патриотски комуникатор. Од тогаш луѓето поминуваат со него огромен дел од денот на работа и дома. Служи како телефон, секретарка, испракач на пораки, радио, и гледач на дневни состојби на познатите ни луѓе (многу е популарно, без разлика дали си оф или онлајн да оставаш опис покрај никот од типот – смислата на животот, стихови од најомилена песна, дневна доза на фрустрации или жалење по повод мамурлук).

Истиот тој тип кој се здебели и остана дебел до ден денес, на возраст од рани триесетти решава дека повеќе не мора да работи до крајот на животот. Неговото Гаду-Гаду е вредно стотици милиони злоти. Го шитна паметно а си остави 20 посто кои му се повеќе од доволни. И сега, слично како еден од основачите на Гугл, не прави ништо особено. Т.е се занимава со патронирање на млади левичарски организации, иако активно не учествува во нив.

Бившиот сопственик на Гугл решил да батали сфе и до крај на животот да вежба јога, или така нешто, не е битно.

Што е убавината на ГГ?

Одговор – ужасен е, има катастрофа графика (а ла њиндоњс 3.11), нема ни 0.1 % опции како оние на ај си кју, апсолутно е анрилајабл, т.е пораки редовно се губат а компјутери редовно губат пликови (не знам за последното до кој степен е точно). На кратко – не знам што пољаците се замараат со комуникатор со глупаво име и уште поглупав изглед. (на стартбарот има сонце, моменталниот опис ми е дека животот е срање, да се вклопам во толпата)

Зошто ГГ го користат над 5 милиони луѓе во Полска? И тоа секојдневно, секојсатно и семинутно?

Одговорот е едноставен и многу објаснува за Полска и пољаците

ГГ е полски производ. Пољаците би сакале се да биде полско, сите да зборуваат полски и да бидат избран народ (како што објаснував порано)

Тоа се гледа секојдневно во се, ама буквално. Се гледа по полонизирањето на секое странско име – на пример Џорџ на полски е Јежи а Лора Палмер на секаде на светот се вика Лора Палмер ама на полски е ЛАУРА ПАЛМЕР. А Твин Пикс пак, од своја страна на секаде на светот се вика Твин Пикс ама не...на полски е Гратчето Твин Пикс.

Било што да е ПОЛСКО ДА Е!

И тоа без кампањи од типот – купувајте производи со бело орелче (симбол на грбот на Полска)

Него прашање...зошто нема македонски комуникатор?

- тешко е да се направи?

- Нема никој да го користи?

- На никој не му се прави?

- Џабе ко сите ќе користат ем ес ен?

Има а јас појма немам за тоа (посибл)

ветениот прирачник

1. Дружете се околу 7 години
2. Бидете си сведоци на свадби
3. Најавувајте се и за крштевки, нема веза што се од различни вери.
4. Од време на време престанувате да се јавувате по околу 3 недели
5. Средбите изгледаат вака – седење , пиење, играње, бегање дома
6. Средбите потоа изгледаат вака – седење, пиење, играње, играње, играње
7. Следува излегување во вери пош плејс.
8. Пишувачот на постот мрази пош места од чисто практични причини – пивото е скапо
9. Другарките сметаат најверојатно исто а порачуваат прилично многу, плус некоја поефтина грчка салата
10. После тоа под влијание на импулс решаваат да речат – бегаме, не плаќаме сметка, речете дека не не познавате.


Следуваат 3 пораки и едно јавување. Не се враќаат.
Следува плаќање на сметка од скоро 50 евра од страна на оставената со неплатена сметка странка..

Најтрагично во сето тоа е фактот дека тие луѓе имаат пари да си ја платат сметката. Не се работи за немаштија и не земање на плата.

Сега прашање – има ли логичко објаснување???
Нели е добар патентот? Иако логика нема, со тоа сигурно се сложуваме

how to lose 2 friends in one evening?

следува пост прирачник, дефинитивно работи. ако ви треба проблем за карање со некого а не знаете добра причина, бидете сигурни дека после ова гарант имате доживотен непријател. Ке напишам наскоро што и како. Потоа ќе го патентирам и ке организирам couching работилници.

Ме чека кариера

аха, ми се јавија сингл девојките да го посетам нивниот розов блог со розова содржина. Имам само едно прашање

Why so late????
:)

(бидејќи забележав дека го милуваат англискиот)

магијата на викендите

Магијата на викендите е меѓу другото и во неделата наутро. Тоа е кога стануваш со слоновска главоболка и ја проколнувш вчерашната вечер. Добро беше да, ама главоболката е факен ту мач = автоматски те тера за се да зажалиш. Недела наутро е и кога стануваш избезумен и се движиш кон фрижидерот. Го отвораш и пиеш по ред млеко, јогурт, расол, сок од лимон и солило од сирење.. После таа комбинација трчаш да повратиш а после тоа паѓаш во кадата за време на туширањето. Апчето за глава има бавно и слабо дејство. Падот во кадата те остави со 4 џумки од каде што падна. Едната од нив има 4 бои, како втора половина на виножито. Интересна глетка. Суровата вистина за неделите наутро е во тоа дека ти нема спас, проколнат си од демонот хенгоувериус рексус.

Сепак, има една многу убава работа во неделите наутро. Мала искра на искреност, оптимизам и вистинска добрина. Мала изјава која после која многу срца би омекнале и многу очи (извежбани од бразилски теленовели) би заплакале.

Признаваш дека од другата недела нема толку да пиеш. Кога ќе излезеш нема да те мрзи да ја испеглаш кошулата. Кога ќе му земеш на некого телефонски број ќе се јавиш. Секое утро ќе миеш заби 5 минути а не 30 секунди. Секоја недела попладне кога ќе ми помине ова главата ќе одам кај мајка ми со букет синолички. Ќе му напишам маил на другар ми. Од забавиште се немаме видено. Ќе му се извинам на шефот за тоа дека побарав покачување на платата. Денеска стварно разбирам дека фирмата сака ама не можи. Совршено ми е јасно дека фирмата се грижи за своите работници.
Ќе мијам раце после јадење.

Пред де.

Нема повеќе да шверцувам алкохол во кафич

Нема повеќе да бегам со неплатена пијачка и после да се правам како ништо да не се десило.

Нема повеќе да дилам на 13-годишници.

Никојпат нема да ми се повтори онај инцидент пред 5 години во машкото вц.

Најискрено жалам дека во второ ја кажав Наташа на учителката.

И дека украдов од продавница три чунги-лунги

Само те молам боже измисли подбри апчиња за глава.


Магијата на викендите е во тоа што кон нивниот крај многумина ветуваат дека ќе станат подобри. Во понеделник излегуваат чисти и безгрешни. Со чиста коса и со стик под мишки.

Дури и си ги перат чорапите.
сликата е од тука

what's up in EU (again)

Бегам од тука, дефинитивно! Полска станува Авганистан на Европа, полека но сигурно. Талибancitе овде се викаат ЛПР(Лига на полски семејства).Таткото на лидерот на партијата, вицепремиерот и министер за едукација Роман Гиертих, еуропарламентарец, духовен гуру на ЛПР и доктор по биологија ги тврди следниве откровенија

Сите приказни за змеови се вистински. Змеовите се диносауруси и живееле во средниот век.
Неандарталците се уште се живи и здрави,Мачиеј Гиертих препорачува само да ги видите фаците на денешните боксери.

A scientist showed me a picture of an American boxer. He had all the traits of Neanderthal man. These people are among us. They are part of the human race, probably more prevalent once upon a time, but who still exist,” Giertych, who has a doctorate in biology, told the seminar." prepisav od ovde

Овде има повеќе

Роман пак, а револуционизира едукацијата. За тоа во некој друг пост.

days of joy

Во глобала, тоа би ти било толку. Се ближи зима, период од годината кој нуди изобилство на фрустрации, што значи и поплоден период на блогов. Сега засега е плитко, и мирно. Се радувам како мало дете на тоа дека имам кабловска(од пред некои два дена), и по цели денови гледам Џери Спрингер. Решив дека гледањето на глупости е вистински мелем на душата, после толку време осуденост на вкупно четири канали, на кои пред се се емитуваше парламент, или пак вести, во кои еврото упорно паѓа а платите упорно не растат.

И така, сега седам фино лепо пред телевизор и нижам канали. Си мислев, дека кога ке имам кабловска ке гледам исклучиво дискавери, ама тоа се испостави невозможно поради фактот дека на дисковери, секоја втора емисија е за Египет, или пак ги даваат тие кусите филмови а развојот на авијацијата. Ниту едното, нит другото не ги тантелам три посто, и затоа решив да му се посветам на гледањето на ВХ1. Таму пак, од сабајле до вечер депресираат со Крибс или The faboulous life of…. На МТВ пак ништо освен рап и Pimp my Ride. На Вива само Тиесто и останати Ван Бурени.

Затоа седнувам пред телевизор и навивам за лезбејката која што на сестра и и го презеде мажот бидејќи открила дека е би ( па секој има право на истражување на својата сексуална ориентација), или пак навивам за 14-годишната проститутка која што сака да се избори за своето право да го продава своето сопствено тело (него шта) пред своите родители и цела Америка. Па way to go world!!!! Само не сфаќам една работа. Зошто публиката во студиото наместо гласно да навива ко мене за гостите во студиото цело време вика Џери Џери Џери!!! Дали само заради тоа што така им рекле или Џери е стварно избавител од секакви тегоби, месија, во чиишто храм не треба никаква жртва освен 80% од мозокот и неограничено количество на слободно време???

Одиме – Џери! Џери! Пимп мај ТиВи!

ja kao frilenser

Пред некое време се тргнав од полското образование, заклучувајќи дека не сум доволно света и емфатична да волонтирам цел живот.Станав фул-тајм лектор (досега бев парт-тајм што не му го препорачувам на никого) Повеќето останаа, кои шармирани од долгите летни одмори, кои заради престижот (кутрите, мислат дека имаат престиж), кои заради тоа што сметаат дека се престари за да најдат некоја попаметна работа, кои заради тоа што знаат дека нема да најдат никаква работа. Нешто као, сивилото на учителството, невидлива сива боја на нивните лица, и мутиран учителски мозок, карактер, станува осетливо на минимум 10 метра. Поминуваш низ улица и – ПАЗИ ДАСКАЛ!

Се сретнуваме за викенди, предаваме по истите места кои ги нарекле приватни факултети и виши школи, со некои од нив кои решиле да посветат 2-3 викенди во месецот за едно 200 евра плус. Лекторите влегуваат во училница, ги организираат студентите по групи, носат 1800 додатни фотокопии од весници, списанија, се снаоѓаат со лаптопи, или го носат сопствените. Имаат час, тестовите не им се битни, домашните не им се битни. Прејдуваат на ТИ, во прва можна прилика, ги гребат цигари студентите.

Даскалите носат половина торба црни тефтери, Веднаш по влегувањето и проверување кој се (не) е на час прогласуваат дека ќе има тестови на 15, 28 и 31, и дека кој нема да положи ќе го јади баба рога. За време на десетноминутните паузи помеѓу часовите уште еднаш проверуваат дали сигурно добро се запишале, кафето им се истура врз првиот тест. На работа одат со торба и уште по 5-6 најлонски ќеси со прегледани домашни и тестови, со листи на вежби и долги списоци на зборови од типот на – делови на кола, сообраќајни знаци, списоци на болести и знакови на зодијакот. Самите пред тоа седеле и го колекционирале со цел да ги поделат и дадат за бубање на памет, помеѓу третата и втората вежба на разлики помеѓи презент симпл и континјус.

Но сепак, животот не се состои само од работа. Ете учителите завршуваат просечно со работа кај 13 часот. Уморени се, ги боли главата, и со право. Сепак, ретко кој од нив седнува да гледа серија. Повеќето, преминуваат на функција домаќинка/домаќин, и се додека брачниот сопатник/ичка тешко работи и се враќа дома после 17, и нота бене, го носи лавовскиот дел од семејниот буџет дома, даскалот, чуствувајќи се виновен за своите ниски заработки, доработува дома, тресејќи се над секоја прашинка падната на телевизорот, менувајќи пелена после пелена, одејќи на пазар и во супермаркет по намирници, наминувајќи во секонд-хендот од каршија да провери дали зимските палта се намалија до 10 злоти или се уште се по 30. (значи од 7-2, 5 евра). Даскалите се поткрепа на фамилијата, не им се потребни дадилки, училишни престои за нивните деца, не им е потребно додатно нервирање дека не стигнуваат со куќните обврски. Се е во ред, децата наранети и облечени, ручекот стоплен и салатата издробена, правосмукалката редовно користена и ставена на место, башка тоа и по некоја серија изгледана.

Лекторите исто така имаат слободно време, на лето. Некои од нив не ни мораат да стануваат рано наутро, како даскалите. Ете, голем дел од нив си станува фино лепо во 10. После кафето и другите работи, лекторот влегува во својата кола купена на кредит, излегува од својот празен стан купен на кредит и со својата тешка торба (некогаш акт-ташна) со просечно 10 учебници, 10 ЦД-иња и други работи што занает значат се паркира пред првото работно место. Ако лекторот има среќа, тогаш во тоа работно место ќе остане до кај 18,19 а можеби о до кај 21 навечер. Ако не, тогаш исто така нема да се врати порано дома, ама ќе мора да ја препаркира колата просечно уште три пати. Оние лектори кои немаат кола, во трамваите поминуваат просечно 3 часа дневно, што и не е лошо бидејќи тогаш можат да јадат и да читаат. Секој просечен лектор се бори за место во трамвај, го заслужува исто како старите, инвалидите и мајките со мали деца. Во спротивносто од даскалите, лекторот не се замара со деца, претежно. Иако од време на време, му се згрешува и добива една до две групи деца неделно, ама тогаш на час оди незадоволен и излегува уште понезадоволен, бидејќи децата го потсетуваат на даскалскиот му/и живот. Лекторите, кои работат за себе, се сакани и непочитувани од своите наемници. Никој никому не му должи ништо освен чиста сметка- долга љубов. Лекторите не знаат што е тоа болест, слободен ден и државен празник. На лекторите смешен им е поимот викенд, за нив одамна таков збор не постои во речникот. Затоа под лектор се подразбира – физички здрав како дрен, мобилен како интерсити и комуникативен како радио-милева фриленсер.
Лекторите понекогаш имаат и приватен живот. Доста поретко имаат деца, ама и тоа им е во план. Веруваат дека медицината ќе се развие дотолку што на возраст од 50 години ќе преминат во родителство. За машките лектори, градењето на куќа и садењето дрво не е некој особен проблем. Првото го решава кредит, второто извесно време поминато со лопата. Рековме дека е здрав како дрен и тоа не е за него тешко. Сепак со плодењето на синови лекторот има потешкотии, иако не со актот на плодењето (чинам, лекторите немаат ништо против сексуален акт, доколку имаат сила и време)

Во глобала лекторите наоѓаат време и за аеробик и пилатес, за време на летниот одмор редовно одат во Куба или во најмала рака Ибиза. За време на ноќниот живот често се случува да лекторите се дружат исклучиво со лектори или евентуално нејтив спикери (лектори). Со претставниците на другите занаети често не можат да се сретнуваат. Оние вторите излегуваат во петок и сабота. На лекторите, да речеме, повеќе им одговара вторник, бидејќи во среда почнува дури касно попладне. Тој ден го наречува полувикенд, бидејќи самиот збор викенд, како што кажавме претходно, не постои во нивниот речник.
Денес е понеделник, лекторот кој го пишува овој текст има полувикенд. Вчера преостанатиот дел од неделата го помина во спиење. Има време да напише текст, има време да ислуша цела една плоча дури го пишува. Има време да испие половина кафе и да исконзумира две цигари. Лекторот го набљудува својот 19 инчен ЛЦД екран со љубов. До неодамна, кога беше даскал, светот на интернетот го набљудуваше од многу поужасен агол и преку многу побљак сетинзи. Лекторот се гледа на небото полно со облаци, го гледа портретот на Далај Лама насмевнат од позади екранот,и размислува која книга ке ја понесе со себе во трамвај, да не фаќа многу место помеѓу 5 учебници. Летото е далеку, а платите блиску. Кисела насмевка и сејвиран документ. Толку.

апдејт - кирилица фром нау он

Во суштина јас не смеам сега да пишувам.Кога чукам на тастатурата, гласно е. Некој спие на нецело метро од мене, се помалце и помалце ритмички дише. Часот е 10.30, не ни помислува да стане,денес, во вторник.
А овој вторник, за мене нов ден и нова кариера, по старо, разбира се. Требаше да одржам два часа во една банка. Одржав еден. Отидов порано, бидејќи, во суштина не знаев кај одам. Испадна дека местото го најдов брзо и се мотав околу зградата дваесет минути. А ветерот дуваше ли дуваше. Се вратив за саат и половина. Кога влегов во станот, заклучив, дека исто како да не сум излегла. Се остана како што го оставив. ритмичкото дишење посебно.
По малце фрустрирачки додуша. Оди човек, ѓоа на работа, ако 120 минути работа можат воопшто да се наречат работа, и се враќа, ѓоа изморен, а во суштина, вчудоневиден дека лесно си поминал. И се враќа, значи, а овде се уште,овде, значи во станот, ништо не е разбудено.

Го допивам кафето кое што едвај го начнав во 6, низ прозорецот почнува да смета сонцето (кое по едни пати се уште се појавува), улицата живнува, мојот сигнификант адер се уште не се ни разбудил, а јас завршив со работа за денес.
И како сега да не ми е чудно. И како сега да не се прашувам, ај анасана, шта је леп овој свет. Сите рмбаат, а ти си завршил пред да започнеш. Убаво е да не се биде повеке професор во средно. Лакше се дише, убаво се сонува, и единствено се секираш зошто по ѓаволите, мојот стан е тивок и исполнет со ритмичко дишење, а богами и подрчнување, кога мене ми завршило работното време.